Kocham Lucjusza Malfoya.

 Dla mojej Pati. Miniaturka jest jaka jest. OC + Lucjusz + Severus. Enjoy.

 Kocham Lucjusza Malfoya.

Jego długie blade arystokratyczne palce, brwi unoszące się w geście pogardy, wyraz twarzy mówiący, ze jego nie da się zaskoczyć, pewność siebie wynikającą z urodzenia i tradycji

Lucjusz stawia mnie pod marmurową kolumną.

Mówi - Długo kazałaś na siebie czekać. - z charakterystycznym tonem lekkiego znudzenia.

Przyciska mnie do zimnego kamienia i łagodzi zimno swoim zaborczym pocałunkiem.

Jego ręce na mojej talii, zjeżdżające w dół, podwijające moją sukienkę.

Stanowczość, zaborczość, zdecydowanie bijące z jego postaci.

-Na spotkania ze mną nikt się nie spóźnia. - Mówi z wyrazem lekkiej pogardy.

-Nie jestem nikim Lucjuszu. - Odpowiadam zmysłowym szeptem.

-Racja należysz do mnie, więc nie możesz być nikim. - Odpiera z lekkim uśmiechem samozadowolenia. - A teraz przejdźmy do konkretów. – Dodaje.

Jego ręce, te dłonie, którym nigdy nie potrafiłam się oprzeć są wszędzie, muskają moje uda ściskają stanowczo pośladki.

Nie kłopocze się ze zdjęciem sukienki. Zrywa ja jednym ruchem. Delikatny jedwab pęka pod naporem jego siły.

Palcem wskazującym unosi mój podbródek. Patrzę mu w oczy.

-Nie bądź taka nieśmiała. - Szepcze lubieżnie. - Przecież jesteś tu bo tego chcesz.

-Zawsze robię to czego chcę. - Staram się aby mój głos zabrzmiał twardo, ale pod jego spojrzeniem, pod tym dotykiem roztapiam się jak czekolada. Przesuwa palcem wskazującym w zagłębienie mojego dekoltu.

-Mmm, wiesz że lubię czerń. - Komentuje obrzucając wzrokiem moją bieliznę. - Widzę, że jesteś przygotowana.

Nie wiem jak on to robi, nie musi mnie nawet pieścić, bym była mokra, bym była gotowa dla niego.

-Sama nie wiem dlaczego tu jestem. - Mówię cicho.

-A ja myślę, że doskonale wiesz. - Mówi i prowadzi mnie do kanapy. Jest biała, skórzana najwyższej jakości, zimna.

-Zdejmij bieliznę. - Wydaje polecenie, a ja nie potrafię mu odmówić. Za każdym razem tak jest.

Patrzę w te jego zimne stalowe oczy.

Wiem, ze jest bezwzględny.

Wiem, ze to chore zaborcze uczucie mnie zniszczy.

Będzie szczęśliwie jeśli pochłonie tylko mnie.

Lucjusz ma żonę i syna nieco młodszego ode mnie.

A ja mam Severusa.

To boli najbardziej, bo wiem, ze otworzył się na mnie, na mnie spośród wszystkich, a ja nie potrafiłam oddać mu się bezgranicznie.

-Znowu myślisz. - Komentuje zimno Lucjusz przyglądając się mojemu nagiemu ciału. - Nigdy nie rób tego tutaj, tutaj jesteś moja. Tutaj nic poza nami nie istnieje. - Szepcze klękając przede mną i sunąc dłońmi po moich udach.

Już nie pamiętam Severusa, Narcyzy, Dracona.

Jest tylko on, ja i jego dłonie na mnie.

Dotyka moich piersi.

Jęczę cicho jeszcze lekko zawstydzona, wiem że to już niedaleko do momentu, w którym będę go błagać, żeby mnie wziął – tutaj, teraz.

Jego prawa dłoń zjeżdża powoli do mojej cipki.

-Ależ ty jesteś wilgotna. - Mówi pocierając moje najczulsze miejsce.

Nie musi robić nic specjalnego, wystarczy, że go czuję przy sobie.

Nie przestaje, zadaje mi te słodkie tortury czekając kiedy się ugnę, kiedy krzyknę jego imię, kiedy powiem dokładnie to, czego on oczekuje.

-Weź mnie Lucjuszu! - Krzyczę, kiedy moje ciało wygina się w spazmach rozkoszy, ale on mocno przytrzymuje mnie w pasie. Nie przestaje mnie dotykać, pieścić.

Cała drżę, na przemian krzyczę i wręcz szlocham z rozkoszy.

-Błagam Lucjuszu weź mnie. - Jęczę jak dziwka pod naporem jego pieszczot. – Lucjuszu, Lucjuszu, Lucjuszu. - Jego arystokratyczne imię wydaje się tu takie właściwe.

-Do kogo należysz? - Pyta władczo.

-Do ciebie kochany - Szepczę cicho wyczerpana do granic możliwości.

Kładzie mnie na ogromnym szezlongu.

Rozbiera się z gracją.

Zawsze miałam sentyment do jego srebrnobiałych włosów, które na tle jego nagości wyglądają oszałamiająco.

Kładzie się na mnie delikatnie, jakbym była ze szkła, ale już wiem, ze to tylko pozory.

Wchodzi we mnie dręczącym, powolnym ruchem.

Wypycham biodra w przód by dać mu lepszy dostęp.

-Nie tak szybko. – Syczy.

Po chwili wbija się we mnie szybko.

Mocno, aż do bólu.

Krzyczę z zaskoczenia.

Seks z nim za każdym razem jest inny.

Jest moim kochankiem.

Panem.

Przyjacielem.

Mistrzem.

Nigdy nie będzie naprawdę mój.

Przyciągam go do siebie nogami, przynajmniej teraz będzie tylko dla mnie, tak blisko jak tylko się da.

Wyczuwa moja desperację, jego spojrzenie łagodnieje.

Obdarza mnie pocałunkiem tak delikatnym i emocjonalnym, że mam ochotę płakać ze szczęścia.

Porusza się we mnie powoli.

Dopiero kiedy zaczynam jęczeć, kiedy mój oddech rwie się podążając za spełnieniem, przyspiesza.

Mocne pchnięcia rozpychają moje wnętrze.

...raz za razem...

...raz za razem...

Znów krzyczę wzywając wszystkich okrutnych bogów, którzy dają nam przynajmniej te ulotne chwile razem.

Krzyczę jego imię.

Jego oblicze wyostrza się i tężeje, zawsze dochodzi w ten sposób, wydając z siebie seksowne warkniecie, które doprowadza mnie na skraj przepaści.

Opada na mnie swoim ciężarem i trwamy tak chwilę.

Niedługo potem podnosi się, a ja wiem już, ze to koniec naszego czasu.

Potem następuje pośpieszne zbieranie ubrań.

Oczyszcza mnie zwilżonym ręcznikiem, nigdy nie robi tego różdżką. Mówi, że nie sprofanuje mnie nigdy podnosząc na mnie różdżkę.

Pospieszny pocałunek.

Jeszcze jeden.

Nigdy tego nie przyzna, ale ja wiem, ze jemu tez ciężko rozstać się ze mną.

Idę pospiesznie do domu.

Po drodze moja naprawiona jego różdżką sukienka nasiąka drobnym deszczem.

Wchodzę i spoglądam na swojego mężczyznę, na męża przypisanego mi aż do śmierci.

Patrzy na mnie z pogardą.

Podchodzi wolnym krokiem.

Wymierza siarczysty policzek.

-Z daleka czuję go na tobie. - Mówi niemal wulgarnym tonem. - Jego sperma wciąż ścieka ci po nogach. Zawiodłaś mnie.- Ostatnie zdanie wypowiada szeptem, odwracam się do niego plecami, pierwszy raz podniósł na mnie rękę.

Nie mam ochoty płakać.

Wiem, ze jestem winna.

Ruszam do swojego gabinetu, ale za plecami słyszę jeszcze dwa nienawistne słowa.

Ostatnie, jakie padają do mnie z jego ust.

-Avada Kedavra. - Nie czuję już nic.

Tak odeszła Katia Snape, z domu Black. Żona Severusa Snape'a kochanka Lucjusza Malfoya.