Miłość Lucjusza Malfoya

A jednak coś skrobnęłam. Nagła iskierka weny.
P.S. Polecam przeczytać dwie poprzednie miniaturki znajdujące się w zakładce Miniaturki, ponieważ składają się one jakby w całość :)

Mężczyzna siada na fotelu w gabinecie. Na jej fotelu. Tym, który Ona sobie upodobała.

Wojna przegrana.
Stracił wszystko, nawet swoją zemstę.

Deszcz dudni o parapet, niczym prześladowczy stukot jego własnych upiorów.

Ten, który mu Ją odebrał... żyje.

Zapomniał o Niej.

On nigdy nie zapomni.

Nigdy.

-Lucjuszu... co teraz? – wątła blondynka, jego żona zagląda przez drzwi do gabinetu.

-Odejdź – warczy mężczyzna. – Teleportujcie się z Draconem do Francji. Ja mam coś do zrobienia – dodaje po chwili, sięgając po różdżkę.

Blondynka odchodzi pospiesznie, nie obdarzając go nawet spojrzeniem. On nie odczuwa nic.

Wie, gdzie go odnajdzie. Jego klitka w Hogsmeade jest strzeżona zaklęciami potężniejszymi niż te w Azkabanie. Jednak nie zamierza się tam dostać. Ma wszystko zaplanowane.

To będzie jego triumf.

Ostatni.

Zginie zabierając ze sobą cały jego świat.

Deszcz moczy czarną pelerynę, ale zimno go nie dotyczy.

Nic nie może być chłodniejsze od lodu, który skuł jego serce. Nic nie może mrozić bardziej niż szron, który pokrył wspomnienia o Niej.

Widzi swego wroga. Uradowanego, pełnego życia z kobietą u boku.

Ale on dobrze się przygotował. Nie dał się zwieść.

Zabije tą szlamę, która rozgrzewa serce tego, który Ją zabił.

Ona także nienawidziła szlam.

Tak wiele razy narzekała na przekonania, które jego wróg chciał w Niej zakorzenić.

-Równość czarodziejów... też coś... – prycha pod nosem, tak jak Ona to robiła.

Wróg go nie dostrzega.

Jego szczęście przyćmiewa mu zmysły, ale on to przerwie.

Dobywa różdżki.

Celuje w jego wybrankę.

-Avada Kedavra – syczy z nienawiścią.

Zielony promień dosięga celu.

Kobieta pada na brukowaną ulicę.

Mężczyzna napawa się upadkiem swego wroga. Rozpaczą i bólem malującymi się na jego twarzy, kiedy życie gaśnie w oczach jego ukochanej.

Wychodzi z ukrycia, żeby stanąć przed nim.

-Przegrałeś Severusie – uśmiecha się cynicznie. Ona kochała ten cynizm. – Tak jak i ja przegrałem, lata temu.

Wróg dobywa różdżki, lecz on tylko na to czeka, na ostatni ruch, który pozwoli mu połączyć się z Nią.

-Avada Kedavra.

Te słowa brzmią dla niego jak muzyka.

Ona zginęła, padła pod tą różdżką.

Ten sam promień dosięgnie i jego.

-Przegrałeś podwójnie Severusie. Ja połączę się z Nią. Ty zostaniesz ze swoim cierpieniem – szepcze, napawając się rozpaczą wroga i upada.

Odpowiedź tego, który go zabił już go nie obchodzi.

Czuje jak jego własna, udręczona dusza odchodzi.

-Lucjuszu. – Słyszy Jej szept.

Otwiera oczy i widzi zarys Jej postaci.

-Katia? – pyta schrypniętym głosem, nie dowierzając, ze nareszcie ma Ją przy sobie.

-Jestem kochany. Jestem – gładzi go po policzku. Jej dłoń jest ciepła.

Jeśli to piekło, niech trwa przez wieczność, bo Ona jest przy nim.

-Katia? – powtarza, wciąż nie wierząc.

-To tylko zły sen. Sen, kochany – kobieta wtula się w niego.

-Sen? – siada gwałtownie na kanapie, prawie zrzucając ją z siebie. Ona podnosi jedwabną sukienkę. On naprawia ją ruchem swojej różdżki.

Nie. Nie. Nie.

To się dzieje.

-Muszę iść kochany – Ona składa pocałunek na jego wargach i podąża do drzwi.

On nie pozwoli, żeby to się stało.

Tym razem nie pozwoli jej odejść.

Szarpie ją mocno za rękę i przyciąga do siebie.

-Nigdzie nie pójdziesz – zarządza władczo.

Jej brwi unoszą się w geście zdziwienia.

-Należysz do mnie – tłumaczy, kierując słowa prosto w jej rozwarte usta. – Drugi raz cię nie stracę.

Teleportuje ich z głośnym pyknięciem. Potem drugi raz, trzeci i czwarty.

Stają ramię w ramię przed niewielkim górskim domkiem.

-To nasze nowe życie – szepcze.

-Sądziłam, że się nie odważysz – Ona kręci głową z niedowierzaniem. – Co z twoją rodziną? Co z Severusem? – pyta jakby ze strachem, że on się rozmyśli.

-Do diabła z nimi – warczy, ale w kąciku jego ust czai się uśmiech. Lekko cyniczny, taki, jaki Ona lubi najbardziej.

-Do diabła – powtarza po nim i robi pierwszy krok w kierunku ich domu.

Pierwszy krok w kierunku ich nowego życia.